Cząber zamiast antybiotyków

Cząber ogrodowy (Satureja hortensis L.) to wspaniałe ziele z rodziny jasnowatych, skuteczne na różne dolegliwości. Likwiduje wiele groźnych bakterii, opornych nawet na antybiotyki, jak na przykład uciążliwe bakterie gronkowca. Obok tymianku, rozmarynu i oregano cząber powinien mieć stałe miejsce w zielniku, w kuchni i apteczce.

Mój cząber, jak wiecie z wcześniejszych wpisów, siałam w kwietniu. Wyrósł pięknie na około 40 cm wysokości. Teraz chętnie obrywam górne partie do dań z warzywami, sałatek a szczególnie do potraw z mięsem. Nie ma grochówki bez dodatku cząbru, który nie tylko mocno poprawia jej smak, ale i czuwa nad prawidłowym trawieniem, minimalizując wzdęcia i złe samopoczucie. Stare podania mówią, że ten, który cząbru kosztuje chętnym do dobrych uczynków i weselszym się staje.

Cząber podczas kwitnienia

Cząber z sałatą teraz a tak wygladał 3 miesiąe wczesniej (zdjecie poniżej)

Cząber siewki 3 tygodnie od wysiania

Cząber świeży czy suszony łagodzi stresy, fermentację jelit, zapobiega biegunkom, infekcjom pęcherza moczowego, oczyszcza z toksyn, poprawia koloryt i kondycję skóry. Działa przeciwgrzybiczo i przeciwzapalnie. Roztarte ziele zmniejsza swędzenie po ukąszeniach a napary i olejki leczą stany zapalne dróg oddechowych, stawów a także żołądka i dwunastnicy.

Cząber trafił do Europy najprawdopodobniej ze wschodnich obszarów, położonych wokół basenu Morza Śródziemnego - Syria, Palestyna, ziemie przy górach Kaukaz.

Co zawiera cząber i kiedy go najlepiej spożywać i suszyć?

Cząber właśnie teraz pod koniec czerwca zaczyna kwitnąć. To jest najlepszy okres na zbiory i spożywanie, gdyż ma najwięcej olejków eterycznych, czyli najwięcej mocy. Na suszenie zrywam pierwsze od góry 15 cm łodyg i suszę w małych pęczkach w suchym dobrze wentylowanym pomieszczeniu. Suszony cząber ma również wspaniały aromat. Przyda się z pewnością w kuchni i w apteczce do następnego sezonu. Pomimo leczniczej zawartości nie rzucamy się na cząber łyżkami, ale dozujemy w umiarkowanych ilościach- na przykład łyżeczka posiekanych świeżych ziół do obiadu lub 1/3 szklanki naparu, sporządzonego  z łyżki suszonych ziół 2-3 razy dziennie.

Cząber zawiera liczne olejki eteryczne a także garbniki i flawonoidy o silnych właściwościach antyoksydacyjnych oraz niezbędne minerały, jak: magnez, potas i cynk.

Cząber uprawa

Cząber to śródziemnomorska roslina. Ceni sobie zacisze i słoneczne stanowisko. Gleba najlepiej piaszczysta i przepuszczalna. Ziele świetnie daje sobie radę podczas suszy, w przeciwieństwie do bazylii, którą trzeba częściej podlewać i zasilać a cząber poza słońcem i osłonięciem od wiatrów, prawie nic nie potrzebuje. Najlepiej wysiać go w marcu do doniczek a młode roslinki pikować po około 3 tygodniach od wschodu.  Można siać cząber w kwietniu wprost do gruntu, ale mnie jakoś słabo wschodził, dlatego wysiałam do doniczek w marcu. Więcej o wysiewie ziół. Do gruntu przesadziłam na poczatku maja. Cząber, tymianek, mięta i oregano z reguły dobrze znoszą zimy. Na wiosnę powinno się przyciąć rośliny, żeby dobrze się rozkrzewiały w następnym sezonie.
Cząber inne nazwy: cząberek, fasolowe zielę, dzięcielina, pieprzyk, cząberek.

Cieciorka na zdrowe odchudzanie i skołatane serce

Cieciorka to orzeszki zdrowia - cenne żródło białka, potasu, żelaza i błonnika. Potas (około 300 mg w 100 g) to pierwiastek niezbędny dla serca - ważny dla elektrolitów, czyli optymalnej gospodarki potasowo-sodowej, reguluje ciśnienie tętnicze, usprawnia transport tlenu i substancji odżywczych do mózgu i komórek w obrębie ustroju. Błonnik - przyspiesza metabolizm a co za tym idzie odchudzanie. Cieciorka ma go znaczne ilości - około 8 mg w 100 gramach produktu. Rola żelaza w organizmie jest ogromna (w 100 g cieciorki około 3mg żelaza). Więcej...
Cieciorka z łacińskiego Coronilla L. wywodzi się z rodziny bobowatych Fabaceae. Sto gram ugotowanych ziaren- kuleczek ma około 150 kalorii. Cieciorka powinna na stałe zagościć w naszej kuchni - dla wegetarian to dobry podstawowy produkt a dla mięsożerców bardzo korzystna alternatywa.
Ziarna ciecierzycy w 100 gramach zawierają prawie 9 gram białka!

Cieciorka zalana zimna wodą do spęcznienia

Przed spożyciem trzeba pamiętać, żeby moczyć ziarno najlepiej przez noc w zimnej wodzie. Głównie po to, żeby pozbawić je puryn. Puryny to szkodliwe związki dla człowieka. Są powodem wzdęć i niosą ryzyko artretyzmu, dny moczanowej, zwanej też podagrą (schorzenie objawia się wysokim poziomem kwasu moczowego we krwi, który jest powodem stanów zapalnych mięśni i stawów, zwłaszcza u mężczyzn). Osoby, które chorują na podagrę powinni ściśle konsultować rodzaj diety ze specjalistą w tej dziedzinie.

Niektóre badania donoszą, że najgroźniejsze puryny dla człowieka a szczególnie dla wrażliwych osób, pochodzą z produktów zwierzęcych, gdyż roślinne puryny ponoć w mniejszym stopniu przyswaja organizm. Osobiście uznaję metodę złotego środka w spożywaniu nie tylko cieciorki, która dla przeciętnego zjadacza bez schorzeń, może okazać się najtrafniejsza, czyli małe porcje 2-3 razy w tygodniu. Wniosek jest prosty: jemy z UMIAREM. Ileż to już razy badania naukowe nad żywnością zostały podważone i ciągle są rewidowane. Na przykład debata naukowa nad zdrowotnością jajek jest ciągle niezakończona. Niektórym produktom dopisuje się reklamową magię o cudownym działaniu, żeby tylko wzrósł na nie popyt. Dystans i umiar to klucz do rozważnej diety.

Jak gotować cieciorkę, groch lub fasolę?

Cieciorka po ugotowaniu

oczyszczamy suche produkty z ciemniejszych, nieładnych ziaren 

zalewamy zimną wodą w objętości  4 razy większej od suchego produktu na noc (10-12 godzin)

zlewamy wodę i porządnie płuczemy ziarno na sicie.

zalewamy wodą i gotujemy około minuty, po czym odlewamy wodę z charakterystyczną pianą i ponownie opłukujemy ziarno (podobno na tym etapie dodanie 1-2 łyżek octu przyspiesza oczyszczenie ziarna z puryn)

zalewamy świeżą wodą i gotujemy w przyprawach na wolnym ogniu około godziny czasu do miękkości - niektóre szkoły mówią o dodawaniu szczypty sody oczyszczonej do gotowania, by przyśpieszyć zmiękczanie produktu)
Polecam:
Fasola Jaś bezpieczne białko

Kiwi uzdrawiający balsam

Kiwi niezbyt piękne, owłosione, ciągle przez wielu niedoceniane jest niczym brzydkie kaczątko pośród mandarynek, czy winorośli. Roślina-pnącze, przeważnie dwupienne, zwana także aktinidią rodzi o tej samej nazwie przepyszne jagodowe owoce. Liczba amatorów kiwi ciągle wzrasta i słusznie, bo moim zdaniem to jedne z najsmaczniejszych owoców a do tego niezwykle bogate w witaminy, przeciwutleniacze i minerały.

Kiedy ceny kiwi spadają warto wykorzystać sprzyjający czas na zdrową przekąskę - dla wzmocnienia organizmu i oczyszczenia go z toksyn. Kalorie? Kiwi ma ich zaledwie około 60 na 100 g masy. Dla orientacji jeden owoc waży około 60-70 g i może mieć około 40-45 kalorii.

Kiwi wartości odżywcze

Owoce zawierają silne przeciwutleniacze, dzięki którym - chronimy organizm przed infekcjami, łatwiej pozbywamy się intruzów z organizmu, rany goją się szybciej, wolniej się starzejemy, jesteśmy sprawniejsi i można by tak wymieniać i wymieniać... Pierwszy z antyoksydantów to witamina C, której kiwi ma w 100 g około 100 mg a ilość ta pokrywa w całości dzienne zapotrzebowanie dla naszego organizmu .

Drugi skuteczny przeciwutleniacz to witamina E, nazywaną witaminą serca - tej kiwi ma najwięcej, ale tuż pod skórką i w samej skórce, więc, jak ją zjemy to z bardzo dużą korzyścią dla naszego układu krwionośnego, serca i nie tylko... Trzeba tylko owoce dokładnie umyć.

Kiwi ma także sporo witaminy K i A, niezbędnych dla zdrowej krwi, kości, poprawy przyswajalności wapnia i innych minerałów. Kiwi dostarcza sporo witamin z grupy B( na przykład kwas foliowy), które koją nerwy, wzmacniają kości, pielęgnują skórę, włosy i paznokcie.

Najważniejsze minerały - spora ilość potasu, wapnia, cynku, magnezu i żelaza.

Kiwi to świetny owoc do domowych zabiegów kosmetycznych. Jeśli nie zjadamy skórek to zanim je wyrzucimy, warto od strony miąższu masować nimi skórę twarzy, rąk, stóp... Cera staje się ładniejsza - jasna, jędrna i dożywiona.

Czerwona porzeczka koraliki zdrowia

Czerwona porzeczka zawsze pomijana, bo za kwaśna, bo z dużo roboty w przygotowaniu i że taka babcina z zapomnianego ogródka.  Winogrona łatwiejsze - takie duże, prawie w każdym sklepie. Porzeczka zaś tylko z rodziny agrestowatych, zachwyca jedynie znawców wartości zdrowotnych i niewielką liczbę pasjonatów kusząc wyglądem i bogactwem smaku. Warto z niej robić przetwory, zwłaszcza dżem, który za sprawą dużej ilości pektyn wychodzi cudowny. Polecam Przepis.

Jakie skarby ma dla Ciebie czerwona porzeczka?

Nie chcę nikogo nudzić tabelką gramów, mikrogramów, nazewnictwem, lecz zwrócić jedynie uwagę na kilka szczególnych walorów czerwonej porzeczki.

Lista zalet jest bardzo długa. Starałam się przekazać te najważniejsze.

porzeczka czerwona w wysokim stopniu wzmacnia odporność zdrowotną - na pewno stoją za tym: spora ilość witaminy C, przeciwutleniacze (najwięcej ich w skórkach, których tak często lubimy się pozbywać), bardzo duża ilość potasu, i szczególnie dobrze przyswajalne żelazo, odpowiedzialne za dostarczanie tlenu do każdej komórki naszego ciała.

Zapobiega  niedokrwistości, miażdżycy, nadciśnieniu, szybkiemu starzeniu się organizmu

Działa oczyszczająco, odtruwająco i regenerująco, co pewnie jest zasługą witaminy C, PP, A, B1, B2, i cynku.

Czerwone koraliki porzeczki są jak najlepszej jakości pigułki z potasem, którego niedobór osłabia serce, skutkuje nadciśnieniem, nadmiarem złego cholesterolu, przemęczeniem i ogólnie złą dyspozycją. Potas ma ogromny wpływ na równowagę kwasowo-zasadową i stan elektrolitów. 

Owoce porzeczki mają właściwości przeciwzapalne. Jedząc je zapewniamy zębom mniejsze ryzyko próchnicy zębów i zapobiegamy infekcjom w jamie ustnej.

Porzeczka czerwona jest moczopędna. Poprawia pracę układu moczowego i zapobiega powstawaniu kamieni na nerkach.

Działa przeciwgorączkowo a także ma właściwości tamujące krwawienia

Maseczki, kosmetyki na bazie porzeczki czerwonej - skutecznie rozjaśniają piegi przebarwienia na skórze

Porzeczka czerwona reguluje przemianę materii i usuwa uciążliwe

Wskazana przy stanach zapalnych górnych dróg oddechowych

Porzeczka czerwona świeża w 100 g ma około 30 kalorii

Fasolka szparagowa odchudza i leczy.

Fasolka szparagowa trafiła do Europy z Ameryki Południowej i Środkowej, w czasie wielkich podróży hiszpańskich i portugalskich kolonizatorów. Pochodzi z rodziny bobowatych. Najczęściej polecana to fasolka w zielonym ubranku, z uwagi na bogactwo retinolu, beta-karotenów - jako bardzo dobre źródło prowitaminy A, często zwaną witaminą wzrostu.
Lato daje mnóstwo możliwości do przygotowania smacznych dań, z fasolką szparagową, która idealnie zastępuję mięsko, dostarczając organizmowi dobre jakościowo białko a także bezcenne witaminy - karoteny (witamina A), witaminę E, folacynę (B9), tiaminę (B1), ryboflawinę (B2), niacynę PP), witaminę K, witaminę C, cudowne minerały, jak cynk, żelazo, wapń, mangan, potas i prozdrowotny błonnik, który oprócz witamin, mikro i makroelementów to mistrz przemiału i wydalania.

Fasolka szparagowa ma komplet składników odżywczych. Wystarczy tylko wziąć pod uwagę ot, taki mangan, którego potrzeba ociupinkę w organizmie, by ułatwić przyswajanie witamin z grupy B a przecież to dzięki nim świetnie przebiega metabolizm, poprawia się wygląd skóry, włosów, paznokci, wzrasta odporność na depresję, alergię, poprawia się humor, praca umysłu, serca, słowem fantastyczna naturalna dieta zamiast suplementów.

Zalety fasolki szparagowej

prawie idealny zestaw składników odżywczych, niezbędnych do prawidłowych procesów w organizmie - metabolizm, wydalanie (strączki fasoli poprawiają pracę nerek, przyśpieszając pozbywanie się toksyn z ustroju)

mnóstwo błonnika, około 3,6 g na 100 g

niewielka ilość kalorii - 100 g ma około 30 kalorii.

obniża cholesterol, stymuluje pracę serca, mózgu, układu nerwowego, zapobiega miażdżycy (zawartość witaminy z grupy B, E, A, C)

dobra w diecie kobiet karmiących, w czasie ciąży, w okresie miesiączki (kwas foliowy czuwa nad prawidłowym rozwojem mózgu noworodków i dzieci)

podnosi odporność organizmu (zawartość witamin z grupy B, spora ilość cynku)

przynosi ulgę kobietom w okresie menopauzy, zmniejszając dokuczliwe uderzenia gorąca i inne nieprzyjemne objawy

dba o prawidłowy skład krwi, wzrost i rozwój kości (witaminy: K, A i B)

polecana przy odchudzaniu, które jest bezpieczne i nie okrada organizmu z niezbędnych składników

polecana dla cukrzyków, z uwagi na niski indeks glikemiczny - 15 (dobry przy cukrzycy wywar ze strąków fasoli i liści z czarnych jagód)

pomocna w leczeniu chorób układu moczowego, kamicy moczowej, podagry (dna), białka w moczu

Warto wiedzieć: 

Fasolka szparagowa po ugotowaniu powinna być pokropiona szlachetnym dobrym tłoczonym olejem na zimno lub krótko podgrzana na maśle. Trzeba pamiętać, że witaminy zawarte w niej, jak A, E, K rozpuszczają się właśnie w tłuszczu.

Fasolka najlepiej smakuje ugotowana na parze.

Wady fasolki szparagowej

Osoby ze skłonnością do wzdęć powinny ograniczać ilość fasolki szparagowej w diecie a nawet ją pominąć. 

moja rada: odlać pierwszą wodę zaraz po ugotowaniu, nastawić fasolkę szparagową w następnej świeżej wodzie i gotować do miękkości - podobnie postępujemy z warzywami kapustnymi i objawy wzdęć minimlne). 

Fasolki szparagowej nie jemy na surowo, gdyż, zawiera toksyczną substancję zwaną faginą, które znika dopiero po obróbce termicznej (gotowanie, duszenie, parowanie) lub suszenie.

Rzodkiewka same zalety

Rzodkiewka to uniwersalne warzywo, bogate w składniki odżywcze  i zarazem bardzo smaczny składnik sałatek, zup, czy zapiekanek. Praktycznie dostępna jest na rynku przez większość roku, bo jest łatwa w uprawie i szybko dojrzewa. Ogromną jej zaletą jest mała kaloryczność.

100 gramów rzodkiewki to zaledwie około 15 kalorii. To prawdziwy przyjaciel przy zdrowym odchudzaniu. Zaopatruje nas w sporą ilość strategicznych witamin, minerałów, które podnoszą, osłabioną odporność, stojąc na straży prawidłowego rozwoju organizmu, nie dopuszczając do zmian chorobowych, nawet tak groźnych, jak pojawienie się komórek nowotworowych. Idealnie by było, by na nasz stół trafiały warzywka hodowane naturalnymi metodami bez chemii.

Opis gatunku i skład

Rzodkiewka (Raphanus sativus) pochodzi z rodziny kapustowatych. Dawno temu trafiła do Egiptu a potem do Grecji i Rzymu, najprawdopodobniej z Dalekiego Wschodu. Przypisuje się Egipcjanom wyhodowanie karłowej czerwonej rzodkiewki, która po dziś dzień jest najpopularniejsza w sprzedaży w wielu odmianach. Surowcem do obróbki spożywczej jest korzeń, jak i liście.

Zamiast tabeli składników odżywczych, które zawiera rzodkiewka a to bardzo długa lista, więc i tak nie zapamiętacie, podam te składniki, których ma najwięcej i które są dla nas najcenniejsze.

Witaminy - folacyna (B9), niacyna (PP, zwana też witaminą B3), witamina B6, witamina B2 i B1 i sporo witaminy C

Minerały - znaczna ilość potasu, żelaza, cynku, siarki i miedzi

Pozostałe: sporo błonnika, kwasy tłuszczowe NNKT, kwas pantotenowy, glikozydy, fitosterole

Warunki uprawy

Rzodkiewka rośnie najlepiej w żyznej ogrodowej ziemi z zawartością wapnia. Lubi słoneczne stanowisko, ale w przesuszonej ziemi parcieje i twardnieje.

Najwięcej wartości mają rzodkiewki z siewu z wczesnej wiosny i z późnej jesieni.

Nie sieje się w sezonie w tych samych miejscach a w doniczkach na parapecie wymienia się glebę po zbiorze.

Rzodkiewka toleruje dobrze minimalne przymrozki do -3 stopni C.

Szczególne zalety rzodkiewki w diecie

wspomaga rozsądne odchudzanie

zaliczana jest do podstawowych roślin antyrakowych

zawartość siarki, cynku, miedzi daje efekt pięknej skóry, włosów i paznokci.

usprawnia pracę mózgu, serca, nerek, układu nerwowego

poprawia nastrój

polecana na niedokrwistość

korzystnie działa na pracę wątroby

ma działanie bakteriobójcze

poprawia kondycję stawów

likwiduje zgagę

poprawia wydalanie, oczyszcza, odtruwa

Kto nie powinien jeść rzodkiewki?

Osoby z chorobą wrzodową żołądka i dwunastnicy

Osoby z nieżytami jelit i wątroby

Rzodkiewka w kuchni

Przepisów na rzodkiewkowe specjały całe mnóstwo. Polecam proste i bardzo łatwe w przygotowaniu potrawy, z których to witaminy i minerały mają bez porównania większą przyswajalność, niż tabletkowe namiastki. Jeśli już je spożywamy suplementy diety to równolegle nie rezygnujemy z dobrodziejstwa darów natury, bo są najprawdziwsze.

sałatki z rzodkiewką

Błonnik najlepsze żródła

Najwięcej błonnika mają produkty zbożowe, szczególnie otręby. Błonnik to w przeważającej części celulozowe włókno, którego nasz organizm nie jest w stanie strawić, ale jego znaczenie dla zdrowego metabolizmu jest bezcenne.

Błonnik to naturalna miotła, wymiatająca z jelit odpady, które powinny być szybko wydalone, by nie zatruwały organizmu. Warto podkreślić, że ekstra błonnik to taki, którego jego niewielką część nasz ustrój potrafi przyswoić, szczególnie zawarte w nim cenne witaminy z grupy B i minerały.

Warunkiem jednak jest spożywanie rozpuszczalnego błonnika wraz z płynami, w których rozpuszczają się cenne składniki i wchłaniają bez trudu do naszego ustroju. Cennym źródłem przyswajalnego błonnika są właśnie otręby owsiane i choć mają mniej błonnika, bo w 100 gramach około 15% niż otręby pszenne (ok. 20%) to są zdecydowanie wartościowsze.

Gdzie szukać przyswajalnego błonnika?

otręby i płatki owsiane
fasola czerwona i biała, groszek zielony
jabłka,
śliwki
marchew
buraki
kapusty 
kasze jęczmienne
pomarańcze

Jakie korzyści daje spożywanie błonnika minimum 30 gram dziennie?

- sytość bez uczucia przepełnienia w jelitach
- minimalizowanie ryzyka nowotworów jelita grubego
- minimalizowanie ryzyka chorób serca, otyłości, miażdżycy
- obniżenie złego cholesterolu i drożność żył a wynika to z pochłaniania cholesterolu, który z jelit trafia ponownie do żył, jeśli nie dostarczymy w porę organizmowi błonnika, który przechwytuje go i wydala z organizmu.
- osiąganie optymalnego poziomu cukru we krwi
- regularność wypróżnień i odtruwanie
- dostęp do cennych witamin i składników mineralnych (tania owsianka na śniadanie to królewski posiłek)
- łatwość kontrolowania wagi
- komfort psychiczny i fizyczny (działanie antydepresyjne)

Jak spożywać błonnik?

Błonnik zbożowy owsiany koniecznie popijamy wodą lub mieszamy z kefirem czy jogurtem, dodajemy do zup i sałatek. Liczy się nasza pomysłowość, dzięki której dania z ziarnem, otrębami, płatkami, warzywami są po prostu pyszne. Otrąb owsianych ani płatków nie jemy na sucho, gdyż składniki odżywcze w tych produktach nie rozpuszczą się, choć sam błonnik spełni swoją wymiatającą i odtruwającą rolę.
Polecam ciekawą stronę o znaczeniu błonnika w zdrowej diecie

Bazylia - królowa przypraw nie tylko do pomidorów

Bazylia pospolita - roślina jednoroczna dorastająca do 40 cm o specyficznym zapachu, nielubianym przez szkodniki i natarczywe owady (komary). W kuchni śródziemnomorskiej znalazła się w ścisłej czołówce przypraw, zwłaszcza w potrawach pomidorowych a więc pizza, sałatki, zupy i przeróżne dania niekoniecznie z pomidorami. Można ją wysiewać już w marcu do ciepłego inspektu i wysadzać po 15 maja do ogrodu. Bazylia kocha słońce. Warto ją hodować nawet w skrzynkach balkonowych, czy na parapecie. Prawie każda zupa z jej nutą, zyskuje wiele na smaku.

Można nią aromatyzować masło, oleje, sosy i mięso.
Film - jak wysiewać zioła LINK

Właściwości bazylii

Bazylia zawiera głównie olejki eteryczne - linalol, eugenol, chawikol, kamfora a także odmładzające flawonoidy, oczyszczające saponiny i sterole. Poza nimi ziele dostarcza sporej ilości minerałów, takich jak: żelazo, mangan i kobalt.
Bazylia poprawia pracę układu pokarmowego, eliminując wzdęcia i wpływając na produkcję soków trawiennych. Już w czasach średniowiecza, o czym wspomina Syreniusz ( polski znawca roślin - Szymon Syreński - autor zielnika w okresie renesansu), miała szerokie zastosowanie w usuwaniu melancholii. Bazylia działa przeciwbakteryjnie i likwiduje stany zapalne. Więcej

Śliwki nie tylko na zaparcia

Śliwki oprócz walorów smakowych to cenne źródło błonnika, który skutecznie wymiata z organizmu odpady metabolizmu. 

Dla słabych i wątłych osóbek sezon na śliwki to dobra okazja, by dostarczyć organizmowi sporo żelaza, potasu, magnezu, wapnia, czy fosforu. Wybierać należy ciemne odmiany śliwek. Zawarte w ich skórkach barwniki to silne antyoksydanty, zmniejszające ryzyko zachorowań na raka, opóźniające procesy starzenia i wzmacniające układ odpornościowy. Śliwki trzeba docenić za bogactwo witaminy A, E i B, dzięki którym, wzrastają siły witalne organizmu, poprawia się praca serca, nie rośnie zły cholesterol i zmniejsza się ryzyko zachorowań na miażdżycę. 

Można już kupić w dobrze zaopatrzonych sklepach śliwkę chińską umeboschi, działającą przeciwbakteryjnie na układ moczowy. 

Robiąc samemu pyszne przetwory, jak powidła, dżemy, susz, zapewniamy sobie w czasie zimy, łatwy dostęp do najlepszych witamin i minerałów. Świeże śliwki, dobrze jest zajadać kilka razy dziennie w niedużych ilościach. Sto gram to około 60-80 kalorii, w zależności od gatunku. Suszone śliwki, dostarczają znacznie więcej kalorii, ale to nie powód, by z nich rezygnować. Odpowiednie dozowanie ułatwia trawienie i wspomaga pracę wszystkich układów ustrojowych.

Powidła śliwkowe przepis

5 kg ciemnych i dojrzałych ciemnych śliwek, najlepiej tych ze starszych odmian

cukier w ilości ograniczonej (na tą ilość wystarczy szklanka lub wcale)

Powidła śliwkowe - sposób przygotowania

Umyte śliwki pozbawiamy pestek, wrzucamy do szerokiego garnka i smażymy - pierwszy raz przez 10-15 minut, później tylko podgrzewamy po kilka minut, 3-4 razy dziennie (częste mieszanie przyśpiesza odparowywanie wody). Na drugi dzień znowu krótko podgrzewamy kilka razy (nie trzeba ich gotować) a przy tym często mieszać, redukując wodę aż powidła będą gęste. Na koniec, jeśli ich smak nam nie odpowiada, możemy powidła śliwkowe dosłodzić. Wrzącą masę przekładamy do wyparzonych słoików i szczelnie zakręcamy. Pasteryzujemy w słoikach około 15 minut, w lekko wrzącej wodzie, zestawiamy z ognia i czekamy aż w niej ostygną. Pasteryzować można w piekarniku (15-20 min. w temperaturze 140 stopni C). 

Powidła sliwkowe przepis na filmie LINK

Powidła śliwkowe są wyśmienite do pieczywa, ciast, czy naleśników. Świeże śliwki to wdzięczny materiał do wypieków kruszonów i innych ciast. Zajrzyj do przepisów ze śliwkami LINK