Cebula,czosnek i por - Trzej muszkieterowie

Cebula, czosnek i por - niczym trzech muszkieterów w gwardii zdrowotnej, odpierają nieznośne ataki bakterii, czy też, jak proszek do prania, spierają z organizmu uporczywe plamy - zły cholesterol, fibryny (białko skrzepowe), zastoiny w jelitach i flegmę z płuc.

Fachowcy od składu chemicznego nazywają te szlachetne związki saponinami (działają, jak naturalne mydło), flawonoidami (antyoksydanty, przeciwutleniacze), dzięki którym ustrój odzyskuje pożądaną kondycję zdrowotną. To szlachetne trio powinno królować w każdej kuchni, nie tylko w tej najbiedniejszej, bo zdrowie jest bezcenne i punktuje nas za brak wiedzy o niezbędnych składnikach, dostępnych w podstawowych produktach roślinnych.

Co by nie powiedział i nie napisał na temat tych popularnych liliowatych, każdy przytaknie, że owszem bardzo zdrowe, potrzebne, przeciwzapalne, antybakteryjne, ale, ale dla większości i tak niestety - śmierdzące. Jednakże, mało jest kuchni na świecie, na szczęście, które obywają się bez czosnku, cebuli lub pora. Dodatek specyficznych warzyw daje większości potraw pełnię smaku a do tego eliminuje z nich ewentualne zagrożenia.

Jeśli często wyjeżdżasz w egzotyczne miejsca, pamiętaj, by sięgać po pokarmy, obfitujące w te właśnie warzywa. Oprócz zawartości witamin B, PP, A, E i makroelementów, jak żelazo, wapń, magnez, fosfor, potas, koniecznie należy wspomnieć o dobroczynnej roli siarki, krzemu i cynku, dzięki którym możemy cieszyć się zdrowym wyglądem włosów, skóry i paznokci. W przypadku przeziębienia, infekcji trzeba pamiętać, że do kuracji należy stosować surowe mikstury z cebuli, czosnku lub pora. Gotowany syrop z cebuli nie zabije bakterii. Cebulę (Allium cepa) należy posiekać na drobniutko, posypać niewielką ilością cukru, dzięki któremu szybciej wypłynie sok i dopiero wtedy dodać kilka łyżek miodu. Przepis na syrop z zastosowaniem na chrypkę, przeciwzapalnym, wykrztuśnym znajdziesz tutaj. Sokiem z cebuli złagodzimy ból po ukąszeniach. Znane są także pozytywne efekty ze stosowania surowej cebuli w walce z wrzodami.



Zmorą współczesnych czasów są choroby układu krwionośnego, objawiającymi się nadciśnieniem, co spowodowane jest niedrożnością żył. Z tą przypadłością czosnek, cebula i por radzi sobie od tysiącleci a ich spożycie powinno rosnąć właśnie teraz, kiedy w diecie obfitują pokarmy wysoko przetworzone, napakowane konserwantami.

 

Troszkę historii

O roli cebuli i czosnku dowiemy się z egipskiego papirusu z 1600 roku p.n.e., kiedy to budowniczy piramid strajkowali na wieść o ich braku. W czasach starożytnych, jak i nowożytnych, praktykowano bogatą dietę w czosnek wśród rycerstwa i żołnierzy, gdyż po spożyciu notowano radykalny przypływ mocy witalnych i odpornościowych, co było nie bez znaczenia w okresie podbojów lub obrony granic.

 

Podsumowanie

Prawda jest oczywista - rośliny cebulowe działają oczyszczająco i dezynfekująco, więc miejsce ich w kuchni jest takie, by zawsze były pod ręką. Przykładowo czosnek (Allium sativum) powinien być dawkowany codziennie, ale w ilości zaledwie 3-4 gram, co w zupełności wystarczy, by porozbijać zły cholesterol, uelastycznić żyły, odtruć przewód pokarmowy, podnieść siły witalne i wzmocnić odporność. Każda dobra dieta nie lubi przesady, więc jedzmy cebulowe systematycznie i z rozwagą.
Dla tych, których układ pokarmowy słabo toleruje w diecie czosnek i cebulę, por (Allium porrum) powinien zająć naczelne miejsce. Jest łatwostrawny, smaczny i delikatny.

Sprawdzony przepis na syrop z cebuli

Domowy syrop z cebuli złagodzi uporczywy kaszel, ściągnie flegmę i wykurzy bakterie. Więcej ...Jeśli chory skończył osiem lat może też: trzy razy dziennie wypić zmiażdżony mały pazurek czosnku w pół szklanki gorącego mleka lub wody - taka kuracja przynosi efekty po kilku dniach a jeszcze lepiej stosować ją zapobiegawczo w okresie jesienno-zimowym.

Składniki na syrop z cebuli

(na dwa dni kuracji, po niej można zrobić świeżą porcję - nigdy na zapas)


3-4 średnie cebule, bez oznak psucia
2 łyżki cukru
4 łyżki miodu
2-3 łyżki przegotowanej letniej wody

 

Przygotowanie 

Cebule obieramy, siekamy w kostkę i umieszczamy w porcelanowym lub fajansowym naczyniu. Posypujemy cukrem. Przykrywamy nieprzezroczystym talerzykiem i umieszczamy w ciepłym miejscu koło grzejnika. Po dwóch godzinach zauważymy pod naciskiem łyżki zbierający się sok. Dodajemy troszkę chłodnej przegotowanej wody. Porządnie mieszamy i ponownie uciskamy łyżką pokrojoną cebulę, by zwiększyć wyciek soku. Odcedzamy cebulę na sicie, cały czas uciskając ją łyżką a do soku dodajemy miód. Syrop mieszamy i przelewamy do ciemnego słoiczka. Przechowujemy w chłodnym i ciepłym miejscu (maksymalnie 3 dni). Dawkujemy kilka minut po posiłku, po napojach - 5 razy dziennie (dorośli) po łyżce stołowej (10 ml), dzieci - 5 razy dziennie po łyżeczce (5ml).

Dzika róża (Rosa canina) - bomba witamin, minerałów i przeciwutleniaczy

W czasach pośpiechu, ustawicznej gonitwy za groszem, ludzie sięgają po coraz droższe suplementy, tymczasem na świecie rośnie około 1400 (w Polsce rośnie około 25 gatunków na słonecznych stokach, miedzach, na doświetlonych skrajach lasu i ogrodach) gatunków dzikiej róży, która za bezcen może nie tylko podnieść odporność organizmu, ale wyleczyć z anemii, przywracając organizmowi prawidłowe warunki do jego funkcjonowania. Dzika róża jest krzewem osiągającym wysokość około 3 metrów. Owoce dzikiej róży pozyskujemy z miejsc, z dala od tras i chemicznych zakładów, w okresie od sierpnia do października, w pogodne dni.

 

Róża dzika i jej składniki odżywcze

Surowcem leczniczym są głównie owoce i to one zawierają nawet 30 razy więcej witaminy C, niż cytryny (stwierdzono, że wystarczy zjeść 3 owoce róży, by zapewnić sobie dzienne zapotrzebowanie). Prócz niej róża posiada witaminy - A, B1, B2, K, E i P. Jest doskonałym źródłem soli mineralnych, jak: wapń, żelazo, fosfor, magnez, potas, siarka i sód. Dzika róża dostarcza garbników (to one posiadają antyoksydanty, chroniące organizm przed wczesnym starzeniem, czy pojawianiem się komórek nowotworowych), kwasów organicznych, pektyn i cukrów.

 

Troszkę historii

W czasach starożytnych i rzymskich płatki róż były najbardziej znanym pachnidłem a także talizmanem, chroniącym przed wszelkim złem, natomiast owoce dzikiej róży wchodziły w skład podstawowej diety. Już znany grecki fitoterapeuta - Dioskurides - w czasach Nerona i Wespazjana,  odkrył jej ponad przeciętną siłę leczniczą i zalecał przy objawach niedożywienia i niepokoju. Słynny nasz rodak - Syreniusz (autor Zielnika z początku XVI wieku) - polecał ją na kamicę nerkową, groźną chorobę, jak czerwonka. Ksiądz Kneipp -  bawarski proboszcz,  zalecał spożywać pastę z owoców na choroby dróg moczowych. Owoce dzikiej róży, jak i jej płatki, szeroko stosowane były w medycynie ludowej na takie dolegliwości,  jak nadciśnienie, choroby serca, skóry, wątroby, przewodu pokarmowego (niestrawność i biegunki).

 

Współczesne zastosowanie dzikiej róży

Bogactwo składników odżywczych ma zasadniczy wpływ na szerokie działanie cudownego krzewu.

• poprawa pracy nerek (działa moczopędnie - oczyszczanie organizmu z toksyn)
• kamica nerkowa i schorzenia dróg moczowych
• uodpornienie organizmu, poprzez uzupełnianie witamin, soli mineralnych i pozostałych składników
• wzmocnienie i uspokojenie organizmu
• choroby serca i nadciśnienie (obniża zły cholesterol)
• reumatyzm
• pomocniczo przy rekonwalescencji
• choroby wątroby, wrzody, zapalenie pęcherzyka żółciowego
• niedokrwistość, anemię i osłabienie
• nerwicę
• cele kosmetyczne - olejek różany, używany przy produkcji perfum, wody z płatków różanych do przemywań i oczyszczania skóry)
• cele kulinarne: z owoców - dżemy, konfitury, wina, nalewki, z płatków róży - syropy, miody, nalewki
• dekorowanie mieszkań i ogrodów - wiele gatunków dzikiej róży jest niekwestionowaną ozdobą parków i ogrodów. Pozostałe na zimę owoce są źródłem pokarmu dla wielu zwierząt i ptaków. Z dzikiej róży robi się najlepsze podkładki do hodowania szlachetnych odmian róży.
• zapobieganie i leczenie groźnych chorób wśród zwierząt domowych

Bazylia - królowa przypraw nie tylko do pomidorów

Bazylia pospolita - roślina jednoroczna dorastająca do 40 cm o specyficznym zapachu, nielubianym przez szkodniki i natarczywe owady (komary). W kuchni śródziemnomorskiej znalazła się w ścisłej czołówce przypraw, zwłaszcza w potrawach pomidorowych a więc pizza, sałatki, zupy i przeróżne dania niekoniecznie z pomidorami. Można ją wysiewać już w marcu do ciepłego inspektu i wysadzać po 15 maja do ogrodu. Bazylia kocha słońce. Warto ją hodować nawet w skrzynkach balkonowych, czy na parapecie. Prawie każda zupa z jej nutą, zyskuje wiele na smaku.

Można nią aromatyzować masło, oleje, sosy i mięso.
Film - jak wysiewać zioła LINK

Właściwości bazylii

Bazylia zawiera głównie olejki eteryczne - linalol, eugenol, chawikol, kamfora a także odmładzające flawonoidy, oczyszczające saponiny i sterole. Poza nimi ziele dostarcza sporej ilości minerałów, takich jak: żelazo, mangan i kobalt.
Bazylia poprawia pracę układu pokarmowego, eliminując wzdęcia i wpływając na produkcję soków trawiennych. Już w czasach średniowiecza, o czym wspomina Syreniusz ( polski znawca roślin - Szymon Syreński - autor zielnika w okresie renesansu), miała szerokie zastosowanie w usuwaniu melancholii. Bazylia działa przeciwbakteryjnie i likwiduje stany zapalne. Więcej

Fasola Jaś- bezpieczne białko

Fasola to doskonały produkt. W wielu kuchniach świata jest narodowym specjałem (Brazylia, Portugalia). W przeciwieństwie do mięsa nie niesie ryzyka nadciśnienia, czy otyłości. Nie jest takie pewne, że z jej spożywaniem narażamy się na wzdęcia, czy podobne kłopoty żołądkowe. Podobnie, jak z kulinarną obróbką kapusty, tak i z fasolą, nie dodajemy do nich tłustych dodatków typu kiełbasa lub boczek. To właśnie mięsne tłuste dodatki w połączeniu z warzywami czynią w organizmie wiązankę piorunującą.


Fasola biała (Jaś), jak i inne odmiany są pyszne, ale przed spożyciem musimy je moczyć w wodzie przynajmniej 12 godzin. Na drugi dzień porządnie opłukać pod bieżącą wodą. Pierwszą wodę z gotowania również warto  odcedzić z uwagi na zawartość puryn. Są to zbędne związki, powodujące nadmiar fermentacji w przewodzie pokarmowym. Po właściwej obróbce gotujemy fasolę około godziny, doprawiając ziołami - kminek, majeranek, tymianek, cebulka, czosnek, pomidory, sól i pieprz.
Jak gotować fasolę, groch, cieciorkę?

Właściwości fasoli białej

Fasola jest cennym źródłem białka, witamin (A, B, E, PP) i minerałów (wapń, magnez, cynk, fosfor, żelazo). Posiada właściwości zasadotwórcze, co przy obecnym trybie życia i diecie, bogatej w produkty przetworzone, ma bardzo duże znaczenie. Spożywanie roślin strączkowych ma dobroczynny wpływ na florę w jelitach, prawidłowe funkcjonowanie trzustki, wątroby i jelita grubego. Fasola to naturalne źródło lecytyny. Najwięcej jej posiada soja, ale jej ziarno nie trawi się najlepiej. Wartościowsza jest dla organizmu ludzkiego po specjalnej obróbce, polegającej na sfermentowaniu. Korzystnie spożywać ją w na przykład w postaci tofu.
Polecam:
Cieciorka na zdrowe odchudzanie i skołatane serc

Polecam dania z fasolą:
Zapiekanka ze szpinakiem i fasolą przepis na zdrowie
Fasola Jaś z kurczakiem
Zupa z fasoli Jaś
Sałatka jarzynowa Jaś

Makaron z fasolą, pieczarkami z sosem jak do spaghetti

Pokrzywa zwyczajna - pospolity geniusz

imageworld.pl
Pokrzywa zwyczajna Urtica dioica L.

Pokrzywa zwyczajna to na wskroś pospolity geniusz w leczeniu ludzkich przypadłości, jak reumatyzm, hamowanie krwawień, problemy w miesiączkowaniu, anemia, zaburzenia elektrolitów, zapalenia gardła, zaburzenia w oddychaniu, zaburzenia metabolizmu, problemy skórne, wypadanie włosów, skąpa laktacja, puchlina wodna, choroby wątroby i woreczka żółciowego, bronchit, gruźlica... Łatwiej jest wymienić czego ten pospolity chwast nie leczy, choć do tego nie można mieć stuprocentowej pewności.

Trochę historii  

Pokrzywa w starożytności była podstawowym warzywem liściastym w diecie człowieka. Hipokrates, Dioskorydes i Pliniusz pisali o niej, że była dobrym lekiem gojącym i powstrzymującym krwawienia. W krajach bałkańskich nadal popularna jest gęsta pokrzywowa zupa. W kulturze ludowej zioło miało magiczną siłę, pełniąc rolę odstraszacza wszelkiego zła. Warzono ją w winie na dolegliwości układu pokarmowego i zatrucia. Pod koniec średniowiecza w wieku XII, zasłynęła jako roślina włókiennicza. Dopiero uprawa bawełny wyeliminowała ją z produkcji tkanin, choć są kraje, gdzie do tej pory produkuje się z niej dobry sznurek i sieci rybackie.

Występowanie i podstawowe cechy

Pokrzywa występuje wszędzie na kuli ziemskiej oprócz tropików i stale zamarzniętych stref. Najlepiej jednak rozwija się w klimacie umiarkowanym, wegetując tyle razy, na ile pozwoli jej niska temperatura. Lubi miejsca zacienione, wilgotne i próchniczne. Pokrzywa jest wskaźnikiem dobrej gleby. Warto zostawić jej trochę miejsca w ogrodzie, na pewno się przyda... Z całej rośliny, głównie liście (młode liście przed kwitnieniem) są najważniejszym surowcem leczniczym.

Wśród pokrzyw jest około 40 gatunków, z których najwięcej jest właśnie pokrzywy zwyczajnej. Oprócz tej, w Polsce występują jeszcze dwa gatunki
 - pokrzywa konopiolistna i pokrzywa żegawka.

Zawartość witamin, minerałów i ...

Pokrzywa to bomba witaminowa. Najważniejsze z nich to - A, B2, E, C i K.
Czytaj więcej o roli witamin i pierwiastków, zwanych minerałami, 
lub solami mineralnymi. Zasobne zioło jest doskonałym źródłem wapnia, magnezu, żelaza, fosforu, manganu, krzemu i potasu. Polecam zamiast tabletek i suplementów wiosenną kurację z pokrzywy, oczyszczającą z toksyn i uzupełniającą po zimie wszystkie braki. Przeciwwskazaniem dla tej kuracji mogą być choroby nerek, cysta i krwawienia z polipów. (przez dwa tygodnie wiosną, codziennie po 2 łyżki soku ze świeżego ziela lub łyżka suszonych liści na szklankę wrzątku - dwa razy dziennie). Leczenie warto powtórzyć kilka razy w roku, by udrożnić jelita, pozbyć się zalegających odpadów metabolizmu, namnożyć czerwonych krwinek (doskonała przy anemii), czy podnieść odporność.
Oprócz witamin i minerałów pokrzywa zwyczajna obfituje w śluzy, enzymy, hormony roślinne. W jej korzeniu, poza śluzem, są kwasy organiczne, fitosterole, rozpuszczalna krzemionka, lecytyny i minerały. W kulturze ludowej istnieje przekonanie, że leczenie korzeniem pokrzywy przynosi dobre efekty w walce z rakiem.

Zastosowanie w domu

• Pokrzywa to wspaniała zielona odżywka. W wielu krajach jest traktowana jak podstawowe warzywo, dodawane do zup, czy do jajecznicy. Niech się szpinak nie gniewa, ale pokrzywa jest wszechstronna i do tego tania. Warto dodawać ją do diety od czasu do czasu a odwdzięczy się nam, przywracając mocną kondycję fizyczną i psychiczną.

•  Pokrzywa posiada właściwości konserwujące. Patroszone ryby, skorupiaki okłada się tym ziołem, zabezpieczając przed psuciem.

•  Dla naszej urody pokrzywa jest również hojna: przywraca włosom połysk, usuwa łupież i łojotok, wzmacnia cebulki włosów, odbudowuje strukturę paznokcia, likwiduje liszaje i wypryski. Zrób sam(a) szampon pokrzywowy lub odżywkę (płukankę) do wmasowywania we włosy i w skórę głowy. 

• Pokrzywę dodaję się do karmy dla drobiu i innych zwierząt,wpływając na zdrowy chów, pozbawiony chorób i problemów z rozmnażaniem trzody.

• Pokrzywa ceniona jest jako ekologiczny nawóz dla roślin oraz w postaci sfermentowanej do naturalnej walki ze szkodnikami roślin.
• W niektórych krajach pokrzywa nadal jest cenionym surowcem włókienniczym (pocieszający jest fakt, że w wielu miejscach na świecie powraca się do tej tradycji)

Zdrowe sposoby na piękne włosy

Próbujesz wielu sposobów, przepłacasz w drogeriach i ciągle nie jesteś zadowolona z wyglądu włosów. Nawet nie zdajesz sobie sprawy, jak wiele nieskomplikowanych metod, może przywrócić włosom, paznokciom, skórze, pożądany blask. Media rozpisują się o maseczkach z tropikalnych owoców, tymczasem dla Twoich włosów, najlepsze są szampony naturalne, przygotowane z naparów kilku ziół, do których dodaje się czystego rozpuszczonego szarego mydła. Oczywiście mieszanki wielu ziół są jeszcze lepsze, bo bogatsze w minerały i witaminy. Nie musisz jednak wykupić pół zielarskiej apteki, żeby znacznie poprawić kondycję włosów. Wystarczy, jak nabędziesz torebkę pokrzywy. To cudowne zioło od wieków dokarmiało nadwątlone ciało człowieka, zarówno wewnątrz i na zewnątrz.

 

Zrób sama naturalny szampon (zarówno dla suchych, normalnych, czy przetłuszczających się włosów)

Szampon pokrzywowy (porcja na 4 mycia)

4 łyżki pokrzywy
200 ml wody
2 łyżki startego szarego mydła lub a jeszcze lepiej - około 50 ml mydła naturalnego w płynie
buteleczka około 250 ml do wypełniania mieszanki


Przygotowanie


Pokrzywę zagotowujemy z wodą. Zestawiamy z ognia i parzymy pod przykryciem (nie krócej niż pół godziny). Mydło rozpuszczamy w niewielkiej ilości wody, podgrzewając dopóty, dopóki się rozpuści. Łączymy odcedzony napar z pokrzywy z rozpuszczonym mydłem i przelewamy do czystej butelki. Można zrobić więcej szamponu, ale należałoby do niego dodać liści z borówki czerwonej (borówka brusznica ma doskonałe właściwości konserwujące).
Po każdym myciu dobrze jest przy ostatnim spłukaniu użyć naparu z pokrzywy z dodatkiem piwa lub octu owocowego. Piwo i ocet usunie z włosów matowość, która pojawia się po kontakcie z twardą wodą. Włosy po kilku myciach staną się mocne i lśniące a skóra głowy odżywiona.

Pokrzywa jest jednym z najlepszych ziół do pielęgnacji włosów. Posiada mnóstwo minerałów, witamin i pozostałych związków. Bardzo dobry efekt daje także brzoza, mydlnica, łopian, bratek, krwawnik, czy szałwia.

 Odżywka do włosów z pokrzywy

Jeśli dysponujemy czasem możemy zrobić odżywkę do włosów z pokrzywy, którą możemy codziennie wcierać w skórę głowy i włosy, co skutecznie zapobiega wypadaniu, wzmacniając strukturę i kondycję włosów.
3 łyżki ziół pokrzywy zalewamy szklanką wrzątku i kilka sekund podgrzewamy nie dopuszczając do wrzenia (najlepiej byłoby to zrobić w termosie). Parzymy zioła przynajmniej pół godziny, by oddały najcenniejsze związki. Dobrze przecedzamy i dodajemy 50 ml piwa. Jeśli nie mamy piwa, możemy dodać octu owocowego, winnego, czy po prostu wina. Przy pomocy gąbeczki masujemy włosy zdrową pokrzywową odżywką