Mięta przysmak nie tylko dla Anglików

Aromatyczna mięta z rodziny jasnowatych - Mentha piperita (Mięta pieprzowa)
- to ulubiona roślina kucharzy, doceniana przez smakoszy napojów i amatorów przeróżnych łakoci. Króluje w ogrodach od pradawnych czasów po współczesne, ciesząc się niezmiennie olbrzymią popularnością.

Brzoskwinie morele nektaryny słoneczne trio

Lato to okres zbiorów najwartościowszych owoców, które gromadzą energie i siłę wprost ze słońca. Brzoskwinie, morele i nektaryny należą do jednej rodziny - różowatych rosaceae i podrodziny prunoideae.

Brzoskwinia zwyczajna najczęściej spotykana to z łac. Prunus persica. Pochodzi z Dalekiego Wschodu, głównie z Chin. Uważana była w dawnych czasach za święte drzewo a i dla mnie jest święta za cudowny smak i aromat, które to walory staram się wykorzystywać z ochotą w mojej kuchni.

Morela pospolita z łac. Armeniaca vulgaris - nazwa sugeruje armeńskie pochodzenie rośliny, co nie jest prawdą, gdyż jej korzenie sięgają do obszarów Północnych Chin a do Armenii, jak i później do Europy  trafiła, dzięki wędrowcom-kupcom z jedwabnego szlaku. Niesamowite owoce, napakowane witaminami, minerałami i antyoksydantami. Sproszkowane pestki moreli ponoć niszczą raka, paradoksalnie, zawartą w nich silną trucizną zwaną amigdaliną. Coraz częściej podaje się jej drugą nazwę - witamina B17. Nie wiadomo dokładnie, czy metoda ma więcej zwolenników, czy przeciwników. Spór trwa, dlatego pestki zostawmy badaczom a my jedzmy tylko miąższ.

Morele

Nektaryna jest odmianą brzoskwini zwyczajnej, bez genu, który odpowiada za omszenie skórki. Jest gładka w dotyku i cieszy oko kolorami tak, jak każda brzoskwinia.

Nektaryny

Cała trójka najlepiej rośnie w krajach, gdzie w czasie kwitnienia drzewek nie nękają przymrozki a że bardzo wcześnie kwitną, w niezbyt łaskawym klimacie tak, jak w Polsce, często przemarzają. Jeśli kwiaty przetrwają, owoce i tak nie osiągną takich rozmiarów i smaków, jak te z klimatów łagodniejszych bez bardzo niskich temperatur.

Drzewko możemy wyhodować z pestki brzoskwini, która nam najbardziej zasmakowała.
W okresie letnim lipiec-sierpień, warto pochłaniać owoce codziennie a w międzyczasie robić znakomite  przetwory. Polecam dżem brzoskwiniowy, brzoskwinie w zalewie, zupę brzoskwiniową - rewelacyjne smakołyki na cały rok do deserów i kanapek...

Zawarte karoteny w brzoskwiniach i morelach sprawiają, że po częstym ich spożywaniu nasza skóra pięknieje i nabiera ładnego koloru. Karnacja to jedno, bo karoten zabarwia, a drugie to spora ilość witamin z grupy B, PP, C, B9 (kwas foliowy), wspomniana prowitamina A (beta-karoten) oraz najważniejsze minerały mają pozytywny wpływ na cerę, włosy i paznokcie. Gromadzą najważniejsze z pierwiastków, jak magnez, wapń, potas, żelazo, fosfor, bor i inne związki dobroczynne, wspomagające słaby metabolizm człowieka.

Brzoskwinie

Walory moreli i brzoskwiń

Bardzo dobre źródło przeciwutleniaczy, opóźniających procesy starzenia i podnoszące odporność 

Jedna brzoskwinia ważąca średnio 100 g ma tylko 40 kalorii - wystarczy zjeść 5-6 sztuk, by prawie większość zapotrzebowania na najważniejsze składniki odżywcze

niski indeks glikemiczny 42

popularne w kuchni za doskonały smak i aromat 

zawartość rozpuszczalnego błonnika około 1,5 g w 100 g świeżych owoców. To najlepszy błonnik, gdyż oprócz funkcji miotły, jaką ma typowy błonnik nierozpuszczalny - ten ma dodatkowo łatwość oddawania do naszego organizmu wielu cennych witamin i minerałów.

działanie antyrakowe i odmładzające, dzięki beta-karotenom, czyli barwnikom roślinnym - żółty, pomarańczowy, różowy, czerwony (w skórce i tuż pod nią jest ich najwięcej)

działanie antydepresyjne, poprawiające humor, dzięki witaminom z grupy B i PP

działanie przeciwmiażdżycowe, regulujące ciśnienie, pracę serca, poprawiające funkcjonowanie pozostałych organów i układów, w szczególności żołądka, jelit, nerek, pęcherza moczowego

spożywanie owoców poprawia ostrość widzenia

przeciwdziałają otyłości i oczyszczają z toksyn

wyjątkowe działanie błonnika wspomagające zdrowe odchudzanie i usuwające dokuczliwe zaparcia

obniżają ryzyko osteoporozy

zapobiegają anemii

brzoskwinie idealne w diecie kobiet ciężarnych, mam karmiących, dzieci, z uwagi na obecność kwasu foliowego (prawidłowy rozwój mózgu i układu nerwowego płodu i niemowlęcia)

mają działanie zasadotwórcze

świeże owoce idealne na maseczki wygładzające i regenerujące, poprawiające koloryt i jędrność skóry, stąd szerokie zastosowanie wyciągów z owoców w wielu kosmetykach

Czerwona porzeczka koraliki zdrowia

Czerwona porzeczka zawsze pomijana, bo za kwaśna, bo z dużo roboty w przygotowaniu i że taka babcina z zapomnianego ogródka.  Winogrona łatwiejsze - takie duże, prawie w każdym sklepie. Porzeczka zaś tylko z rodziny agrestowatych, zachwyca jedynie znawców wartości zdrowotnych i niewielką liczbę pasjonatów kusząc wyglądem i bogactwem smaku. Warto z niej robić przetwory, zwłaszcza dżem, który za sprawą dużej ilości pektyn wychodzi cudowny. Polecam Przepis.

Jakie skarby ma dla Ciebie czerwona porzeczka?

Nie chcę nikogo nudzić tabelką gramów, mikrogramów, nazewnictwem, lecz zwrócić jedynie uwagę na kilka szczególnych walorów czerwonej porzeczki.

Lista zalet jest bardzo długa. Starałam się przekazać te najważniejsze.

porzeczka czerwona w wysokim stopniu wzmacnia odporność zdrowotną - na pewno stoją za tym: spora ilość witaminy C, przeciwutleniacze (najwięcej ich w skórkach, których tak często lubimy się pozbywać), bardzo duża ilość potasu, i szczególnie dobrze przyswajalne żelazo, odpowiedzialne za dostarczanie tlenu do każdej komórki naszego ciała.

Zapobiega  niedokrwistości, miażdżycy, nadciśnieniu, szybkiemu starzeniu się organizmu

Działa oczyszczająco, odtruwająco i regenerująco, co pewnie jest zasługą witaminy C, PP, A, B1, B2, i cynku.

Czerwone koraliki porzeczki są jak najlepszej jakości pigułki z potasem, którego niedobór osłabia serce, skutkuje nadciśnieniem, nadmiarem złego cholesterolu, przemęczeniem i ogólnie złą dyspozycją. Potas ma ogromny wpływ na równowagę kwasowo-zasadową i stan elektrolitów. 

Owoce porzeczki mają właściwości przeciwzapalne. Jedząc je zapewniamy zębom mniejsze ryzyko próchnicy zębów i zapobiegamy infekcjom w jamie ustnej.

Porzeczka czerwona jest moczopędna. Poprawia pracę układu moczowego i zapobiega powstawaniu kamieni na nerkach.

Działa przeciwgorączkowo a także ma właściwości tamujące krwawienia

Maseczki, kosmetyki na bazie porzeczki czerwonej - skutecznie rozjaśniają piegi przebarwienia na skórze

Porzeczka czerwona reguluje przemianę materii i usuwa uciążliwe

Wskazana przy stanach zapalnych górnych dróg oddechowych

Porzeczka czerwona świeża w 100 g ma około 30 kalorii

Fasolka szparagowa odchudza i leczy.

Fasolka szparagowa trafiła do Europy z Ameryki Południowej i Środkowej, w czasie wielkich podróży hiszpańskich i portugalskich kolonizatorów. Pochodzi z rodziny bobowatych. Najczęściej polecana to fasolka w zielonym ubranku, z uwagi na bogactwo retinolu, beta-karotenów - jako bardzo dobre źródło prowitaminy A, często zwaną witaminą wzrostu.
Lato daje mnóstwo możliwości do przygotowania smacznych dań, z fasolką szparagową, która idealnie zastępuję mięsko, dostarczając organizmowi dobre jakościowo białko a także bezcenne witaminy - karoteny (witamina A), witaminę E, folacynę (B9), tiaminę (B1), ryboflawinę (B2), niacynę PP), witaminę K, witaminę C, cudowne minerały, jak cynk, żelazo, wapń, mangan, potas i prozdrowotny błonnik, który oprócz witamin, mikro i makroelementów to mistrz przemiału i wydalania.

Fasolka szparagowa ma komplet składników odżywczych. Wystarczy tylko wziąć pod uwagę ot, taki mangan, którego potrzeba ociupinkę w organizmie, by ułatwić przyswajanie witamin z grupy B a przecież to dzięki nim świetnie przebiega metabolizm, poprawia się wygląd skóry, włosów, paznokci, wzrasta odporność na depresję, alergię, poprawia się humor, praca umysłu, serca, słowem fantastyczna naturalna dieta zamiast suplementów.

Zalety fasolki szparagowej

prawie idealny zestaw składników odżywczych, niezbędnych do prawidłowych procesów w organizmie - metabolizm, wydalanie (strączki fasoli poprawiają pracę nerek, przyśpieszając pozbywanie się toksyn z ustroju)

mnóstwo błonnika, około 3,6 g na 100 g

niewielka ilość kalorii - 100 g ma około 30 kalorii.

obniża cholesterol, stymuluje pracę serca, mózgu, układu nerwowego, zapobiega miażdżycy (zawartość witaminy z grupy B, E, A, C)

dobra w diecie kobiet karmiących, w czasie ciąży, w okresie miesiączki (kwas foliowy czuwa nad prawidłowym rozwojem mózgu noworodków i dzieci)

podnosi odporność organizmu (zawartość witamin z grupy B, spora ilość cynku)

przynosi ulgę kobietom w okresie menopauzy, zmniejszając dokuczliwe uderzenia gorąca i inne nieprzyjemne objawy

dba o prawidłowy skład krwi, wzrost i rozwój kości (witaminy: K, A i B)

polecana przy odchudzaniu, które jest bezpieczne i nie okrada organizmu z niezbędnych składników

polecana dla cukrzyków, z uwagi na niski indeks glikemiczny - 15 (dobry przy cukrzycy wywar ze strąków fasoli i liści z czarnych jagód)

pomocna w leczeniu chorób układu moczowego, kamicy moczowej, podagry (dna), białka w moczu

Warto wiedzieć: 

Fasolka szparagowa po ugotowaniu powinna być pokropiona szlachetnym dobrym tłoczonym olejem na zimno lub krótko podgrzana na maśle. Trzeba pamiętać, że witaminy zawarte w niej, jak A, E, K rozpuszczają się właśnie w tłuszczu.

Fasolka najlepiej smakuje ugotowana na parze.

Wady fasolki szparagowej

Osoby ze skłonnością do wzdęć powinny ograniczać ilość fasolki szparagowej w diecie a nawet ją pominąć. 

moja rada: odlać pierwszą wodę zaraz po ugotowaniu, nastawić fasolkę szparagową w następnej świeżej wodzie i gotować do miękkości - podobnie postępujemy z warzywami kapustnymi i objawy wzdęć minimlne). 

Fasolki szparagowej nie jemy na surowo, gdyż, zawiera toksyczną substancję zwaną faginą, które znika dopiero po obróbce termicznej (gotowanie, duszenie, parowanie) lub suszenie.

Jak zapobiegać cukrzycy typu 2

Siedzący tryb życia, otyłość, brak aktywności fizycznej, zła dieta prowadzą często do wielu chorób, jak nadciśnienie, depresje, alergie, czy cukrzyca typu 2. Tej ostatniej chciałam poświęcić w moim blogu trochę miejsca.

Planowanie i praktykowanie prawidłowej diety, bogatej w błonnik, znacznie obniża ryzyko powstawania wielu chorób układu krwionośnego, pokarmowego a w szczególności cukrzycy typu 2. Mówiąc prościej -warto wybierać produkty zbożowe z nieprzetworzonego ziarna, razowe pieczywo, warzywa zielone, jak sałata, kapusty, ogórki, strączkowe - fasola biała i czerwona (fasola czarna - przysmak Brazylijczyków - ma najniższy indeks), cieciorka, zielony groszek, soja, grzyby (pieczarki tylko 10), szparagi.



Powodzenie diety, zapobiegającej powstawaniu cukrzycy typu 2 warunkuje wiedza o indeksie glikemicznym, zawierającym spis produktów żywnościowych z podaną wielkością, która jest wynikiem zależności wahań cukru, podczas ich spożywania.

Organizm ze zdrowo pracującą trzustką radzi sobie z wydzielaniem insuliny, która przecież normalizuje poziom cukru, ale jeśli znacznie ją przeciążymy, napychając się śmieciowym jedzeniem typu frytki, tłuste mięso, słodycze, po prostu w którymś momencie nie wytrzyma...  Wówczas pozostaję wieczna ostrożność w diecie ściśle kontrolowanej indeksem glikemicznym.

Ciekawostka: Gotowana marchewka ma bardzo wysoki indeks glikemiczny (80), natomiast surowa, dla cukrzyków i dla wszystkich jest, jak najbardziej wskazana. Zatem przygotowując posiłki, warto dokształcić się, które pokarmy wpływają regulująco na poziom cukru w organizmie.
Spożywanie produktów o niskim indeksie glikemicznym, jak jabłka, świeże morele, czereśnie, wiśnie. (więcej w tabeli na stronie: http://indeks.glikemiczny.pl/tabela.php), przynosi bardzo dobre efekty w dietach odchudzających.

Rzodkiewka same zalety

Rzodkiewka to uniwersalne warzywo, bogate w składniki odżywcze  i zarazem bardzo smaczny składnik sałatek, zup, czy zapiekanek. Praktycznie dostępna jest na rynku przez większość roku, bo jest łatwa w uprawie i szybko dojrzewa. Ogromną jej zaletą jest mała kaloryczność.

100 gramów rzodkiewki to zaledwie około 15 kalorii. To prawdziwy przyjaciel przy zdrowym odchudzaniu. Zaopatruje nas w sporą ilość strategicznych witamin, minerałów, które podnoszą, osłabioną odporność, stojąc na straży prawidłowego rozwoju organizmu, nie dopuszczając do zmian chorobowych, nawet tak groźnych, jak pojawienie się komórek nowotworowych. Idealnie by było, by na nasz stół trafiały warzywka hodowane naturalnymi metodami bez chemii.

Opis gatunku i skład

Rzodkiewka (Raphanus sativus) pochodzi z rodziny kapustowatych. Dawno temu trafiła do Egiptu a potem do Grecji i Rzymu, najprawdopodobniej z Dalekiego Wschodu. Przypisuje się Egipcjanom wyhodowanie karłowej czerwonej rzodkiewki, która po dziś dzień jest najpopularniejsza w sprzedaży w wielu odmianach. Surowcem do obróbki spożywczej jest korzeń, jak i liście.

Zamiast tabeli składników odżywczych, które zawiera rzodkiewka a to bardzo długa lista, więc i tak nie zapamiętacie, podam te składniki, których ma najwięcej i które są dla nas najcenniejsze.

Witaminy - folacyna (B9), niacyna (PP, zwana też witaminą B3), witamina B6, witamina B2 i B1 i sporo witaminy C

Minerały - znaczna ilość potasu, żelaza, cynku, siarki i miedzi

Pozostałe: sporo błonnika, kwasy tłuszczowe NNKT, kwas pantotenowy, glikozydy, fitosterole

Warunki uprawy

Rzodkiewka rośnie najlepiej w żyznej ogrodowej ziemi z zawartością wapnia. Lubi słoneczne stanowisko, ale w przesuszonej ziemi parcieje i twardnieje.

Najwięcej wartości mają rzodkiewki z siewu z wczesnej wiosny i z późnej jesieni.

Nie sieje się w sezonie w tych samych miejscach a w doniczkach na parapecie wymienia się glebę po zbiorze.

Rzodkiewka toleruje dobrze minimalne przymrozki do -3 stopni C.

Szczególne zalety rzodkiewki w diecie

wspomaga rozsądne odchudzanie

zaliczana jest do podstawowych roślin antyrakowych

zawartość siarki, cynku, miedzi daje efekt pięknej skóry, włosów i paznokci.

usprawnia pracę mózgu, serca, nerek, układu nerwowego

poprawia nastrój

polecana na niedokrwistość

korzystnie działa na pracę wątroby

ma działanie bakteriobójcze

poprawia kondycję stawów

likwiduje zgagę

poprawia wydalanie, oczyszcza, odtruwa

Kto nie powinien jeść rzodkiewki?

Osoby z chorobą wrzodową żołądka i dwunastnicy

Osoby z nieżytami jelit i wątroby

Rzodkiewka w kuchni

Przepisów na rzodkiewkowe specjały całe mnóstwo. Polecam proste i bardzo łatwe w przygotowaniu potrawy, z których to witaminy i minerały mają bez porównania większą przyswajalność, niż tabletkowe namiastki. Jeśli już je spożywamy suplementy diety to równolegle nie rezygnujemy z dobrodziejstwa darów natury, bo są najprawdziwsze.

sałatki z rzodkiewką

Rabarbar. Jeść czy nie jeść?

Rabarbar zaskakuje wybornym smakiem, ale czy zastanawiamy się nad tym, co tak naprawdę się w nim kryje - czy jest cudownym darem natury, czy tylko przeciętnym dodatkiem do naszej diety.

Krótki opis

Rabarbar (z łacińskiego Rheum L.), nazywany też rzewieniem pochodzi z rodziny rdestowatych. Przywędrował z Dalekiego Wschodu, gdzie Chińczycy już tysiące lat temu dokonali na kilku gatunkach tej rośliny szczegółowej analizy, wykrywając ogromną przydatność w leczeniu uporczywych chorób, szczególnie układu pokarmowego. Rzymianie przywieźli go z nad Wołgi, dając mu miano rabarbaru, jako rośliny z krainy barbarzyńców.

Surowcem leczniczym jest najczęściej korzeń rabarbaru głównie na uciążliwe zaparcia. W lecznictwie wykorzystuje się skuteczniejszy w terapii na zaparcia rabarbar lekarski Rheum officinale i dłoniasty Rheum palmatum. 

W kuchni i medycynie ludowej króluje rabarbar ogrodowy i kędzierzawy. Ich korzenie są karpami, natomiast lecznicze gatunki mają głównie kłącza o silnych właściwościach rozwalniających, przeciwbólowych i przeciwbakteryjnych. 

Bardzo ważne: Leki zawierające sproszkowany korzeń, podobnie jak leki z pozostałej części rośliny, nie mogą być dawkowane zbyt długo. Powinny być wsparte i podawane naprzemiennie z innymi lekami na podobne schorzenia. Długotrwałe stosowanie niesie ryzyko choroby nerek i zaburzeń w jelitach. Umiar! Podkreślam - umiar we wszystkim!

Co zawiera rabarbar?

Łodygi rabarbaru to bogactwo magnezu, potasu, wapnia, manganu, witamin z grupy B, witaminy C. Sto gram łodyg rabarbaru nie przekracza 15 kalorii. W składzie także kwas szczawiowy, saponiny, flawonoidy. Najwięcej szczawianów jest w liściach. W korzeniach rabarbaru, wykorzystywanego przez medycynę obecne są związki (antranoidy), dzięki którym likwiduje się zaparcia, leczy się wirusowe zapalenie wątroby typu B, wrzody i wiele uciążliwych odmian bólu. 

Jak jeść rabarbar?

WAŻNE: Nie jemy liści i łodyg słabo wybarwionych. Na surowo również nie zaleca się spożywania rabarbaru, gdyż jest bardzo kwaśny, z uwagi na zawartość dużej ilości kwasu szczawiowego (najwięcej jest go w liściach), który utrudnia przyswajanie wapnia. Kobiety w ciąży, matki karmiące, osoby chore na nerki, powinny unikać rabarbaru. Najkorzystniej jest spożywać głównie łodygi rabarbaru w postaci pieczonej i gotowanej. 

W terapii antyrakowej zaleca się piec rabarbar przez minimum dwadzieścia minut, kiedy to wyzwalają się związki polifenoli, zwalczające komórki nowotworowe a i smakowo rabarbar jest rewelacyjny. 

Umiar jest kluczem do wszystkiego a szczególnie w przypadku rabarbaru, który choć uzdrawiający, trzeba go jeść z przerwami a jeśli nam szkodzi, zdecydowanie go unikać.

Polecam przepis na pyszne ciasto z rabarbarem:

placek z rabarbarem i kruszonką

placek z rabarbarem i czekoladową pianką
ciasto szybkie z rabarbarem

.