Fasolka szparagowa odchudza i leczy.

Fasolka szparagowa trafiła do Europy z Ameryki Południowej i Środkowej, w czasie wielkich podróży hiszpańskich i portugalskich kolonizatorów. Pochodzi z rodziny bobowatych. Najczęściej polecana to fasolka w zielonym ubranku, z uwagi na bogactwo retinolu, beta-karotenów - jako bardzo dobre źródło prowitaminy A, często zwaną witaminą wzrostu.
Lato daje mnóstwo możliwości do przygotowania smacznych dań, z fasolką szparagową, która idealnie zastępuję mięsko, dostarczając organizmowi dobre jakościowo białko a także bezcenne witaminy - karoteny (witamina A), witaminę E, folacynę (B9), tiaminę (B1), ryboflawinę (B2), niacynę PP), witaminę K, witaminę C, cudowne minerały, jak cynk, żelazo, wapń, mangan, potas i prozdrowotny błonnik, który oprócz witamin, mikro i makroelementów to mistrz przemiału i wydalania.

Fasolka szparagowa ma komplet składników odżywczych. Wystarczy tylko wziąć pod uwagę ot, taki mangan, którego potrzeba ociupinkę w organizmie, by ułatwić przyswajanie witamin z grupy B a przecież to dzięki nim świetnie przebiega metabolizm, poprawia się wygląd skóry, włosów, paznokci, wzrasta odporność na depresję, alergię, poprawia się humor, praca umysłu, serca, słowem fantastyczna naturalna dieta zamiast suplementów.

Zalety fasolki szparagowej

prawie idealny zestaw składników odżywczych, niezbędnych do prawidłowych procesów w organizmie - metabolizm, wydalanie (strączki fasoli poprawiają pracę nerek, przyśpieszając pozbywanie się toksyn z ustroju)

mnóstwo błonnika, około 3,6 g na 100 g

niewielka ilość kalorii - 100 g ma około 30 kalorii.

obniża cholesterol, stymuluje pracę serca, mózgu, układu nerwowego, zapobiega miażdżycy (zawartość witaminy z grupy B, E, A, C)

dobra w diecie kobiet karmiących, w czasie ciąży, w okresie miesiączki (kwas foliowy czuwa nad prawidłowym rozwojem mózgu noworodków i dzieci)

podnosi odporność organizmu (zawartość witamin z grupy B, spora ilość cynku)

przynosi ulgę kobietom w okresie menopauzy, zmniejszając dokuczliwe uderzenia gorąca i inne nieprzyjemne objawy

dba o prawidłowy skład krwi, wzrost i rozwój kości (witaminy: K, A i B)

polecana przy odchudzaniu, które jest bezpieczne i nie okrada organizmu z niezbędnych składników

polecana dla cukrzyków, z uwagi na niski indeks glikemiczny - 15 (dobry przy cukrzycy wywar ze strąków fasoli i liści z czarnych jagód)

pomocna w leczeniu chorób układu moczowego, kamicy moczowej, podagry (dna), białka w moczu

Warto wiedzieć: 

Fasolka szparagowa po ugotowaniu powinna być pokropiona szlachetnym dobrym tłoczonym olejem na zimno lub krótko podgrzana na maśle. Trzeba pamiętać, że witaminy zawarte w niej, jak A, E, K rozpuszczają się właśnie w tłuszczu.

Fasolka najlepiej smakuje ugotowana na parze.

Wady fasolki szparagowej

Osoby ze skłonnością do wzdęć powinny ograniczać ilość fasolki szparagowej w diecie a nawet ją pominąć. 

moja rada: odlać pierwszą wodę zaraz po ugotowaniu, nastawić fasolkę szparagową w następnej świeżej wodzie i gotować do miękkości - podobnie postępujemy z warzywami kapustnymi i objawy wzdęć minimlne). 

Fasolki szparagowej nie jemy na surowo, gdyż, zawiera toksyczną substancję zwaną faginą, które znika dopiero po obróbce termicznej (gotowanie, duszenie, parowanie) lub suszenie.

Jak zapobiegać cukrzycy typu 2

Siedzący tryb życia, otyłość, brak aktywności fizycznej, zła dieta prowadzą często do wielu chorób, jak nadciśnienie, depresje, alergie, czy cukrzyca typu 2. Tej ostatniej chciałam poświęcić w moim blogu trochę miejsca.

Planowanie i praktykowanie prawidłowej diety, bogatej w błonnik, znacznie obniża ryzyko powstawania wielu chorób układu krwionośnego, pokarmowego a w szczególności cukrzycy typu 2. Mówiąc prościej -warto wybierać produkty zbożowe z nieprzetworzonego ziarna, razowe pieczywo, warzywa zielone, jak sałata, kapusty, ogórki, strączkowe - fasola biała i czerwona (fasola czarna - przysmak Brazylijczyków - ma najniższy indeks), cieciorka, zielony groszek, soja, grzyby (pieczarki tylko 10), szparagi.



Powodzenie diety, zapobiegającej powstawaniu cukrzycy typu 2 warunkuje wiedza o indeksie glikemicznym, zawierającym spis produktów żywnościowych z podaną wielkością, która jest wynikiem zależności wahań cukru, podczas ich spożywania.

Organizm ze zdrowo pracującą trzustką radzi sobie z wydzielaniem insuliny, która przecież normalizuje poziom cukru, ale jeśli znacznie ją przeciążymy, napychając się śmieciowym jedzeniem typu frytki, tłuste mięso, słodycze, po prostu w którymś momencie nie wytrzyma...  Wówczas pozostaję wieczna ostrożność w diecie ściśle kontrolowanej indeksem glikemicznym.

Ciekawostka: Gotowana marchewka ma bardzo wysoki indeks glikemiczny (80), natomiast surowa, dla cukrzyków i dla wszystkich jest, jak najbardziej wskazana. Zatem przygotowując posiłki, warto dokształcić się, które pokarmy wpływają regulująco na poziom cukru w organizmie.
Spożywanie produktów o niskim indeksie glikemicznym, jak jabłka, świeże morele, czereśnie, wiśnie. (więcej w tabeli na stronie: http://indeks.glikemiczny.pl/tabela.php), przynosi bardzo dobre efekty w dietach odchudzających.

Rzodkiewka same zalety

Rzodkiewka to uniwersalne warzywo, bogate w składniki odżywcze  i zarazem bardzo smaczny składnik sałatek, zup, czy zapiekanek. Praktycznie dostępna jest na rynku przez większość roku, bo jest łatwa w uprawie i szybko dojrzewa. Ogromną jej zaletą jest mała kaloryczność.

100 gramów rzodkiewki to zaledwie około 15 kalorii. To prawdziwy przyjaciel przy zdrowym odchudzaniu. Zaopatruje nas w sporą ilość strategicznych witamin, minerałów, które podnoszą, osłabioną odporność, stojąc na straży prawidłowego rozwoju organizmu, nie dopuszczając do zmian chorobowych, nawet tak groźnych, jak pojawienie się komórek nowotworowych. Idealnie by było, by na nasz stół trafiały warzywka hodowane naturalnymi metodami bez chemii.

Opis gatunku i skład

Rzodkiewka (Raphanus sativus) pochodzi z rodziny kapustowatych. Dawno temu trafiła do Egiptu a potem do Grecji i Rzymu, najprawdopodobniej z Dalekiego Wschodu. Przypisuje się Egipcjanom wyhodowanie karłowej czerwonej rzodkiewki, która po dziś dzień jest najpopularniejsza w sprzedaży w wielu odmianach. Surowcem do obróbki spożywczej jest korzeń, jak i liście.

Zamiast tabeli składników odżywczych, które zawiera rzodkiewka a to bardzo długa lista, więc i tak nie zapamiętacie, podam te składniki, których ma najwięcej i które są dla nas najcenniejsze.

Witaminy - folacyna (B9), niacyna (PP, zwana też witaminą B3), witamina B6, witamina B2 i B1 i sporo witaminy C

Minerały - znaczna ilość potasu, żelaza, cynku, siarki i miedzi

Pozostałe: sporo błonnika, kwasy tłuszczowe NNKT, kwas pantotenowy, glikozydy, fitosterole

Warunki uprawy

Rzodkiewka rośnie najlepiej w żyznej ogrodowej ziemi z zawartością wapnia. Lubi słoneczne stanowisko, ale w przesuszonej ziemi parcieje i twardnieje.

Najwięcej wartości mają rzodkiewki z siewu z wczesnej wiosny i z późnej jesieni.

Nie sieje się w sezonie w tych samych miejscach a w doniczkach na parapecie wymienia się glebę po zbiorze.

Rzodkiewka toleruje dobrze minimalne przymrozki do -3 stopni C.

Szczególne zalety rzodkiewki w diecie

wspomaga rozsądne odchudzanie

zaliczana jest do podstawowych roślin antyrakowych

zawartość siarki, cynku, miedzi daje efekt pięknej skóry, włosów i paznokci.

usprawnia pracę mózgu, serca, nerek, układu nerwowego

poprawia nastrój

polecana na niedokrwistość

korzystnie działa na pracę wątroby

ma działanie bakteriobójcze

poprawia kondycję stawów

likwiduje zgagę

poprawia wydalanie, oczyszcza, odtruwa

Kto nie powinien jeść rzodkiewki?

Osoby z chorobą wrzodową żołądka i dwunastnicy

Osoby z nieżytami jelit i wątroby

Rzodkiewka w kuchni

Przepisów na rzodkiewkowe specjały całe mnóstwo. Polecam proste i bardzo łatwe w przygotowaniu potrawy, z których to witaminy i minerały mają bez porównania większą przyswajalność, niż tabletkowe namiastki. Jeśli już je spożywamy suplementy diety to równolegle nie rezygnujemy z dobrodziejstwa darów natury, bo są najprawdziwsze.

sałatki z rzodkiewką

Rabarbar. Jeść czy nie jeść?

Rabarbar zaskakuje wybornym smakiem, ale czy zastanawiamy się nad tym, co tak naprawdę się w nim kryje - czy jest cudownym darem natury, czy tylko przeciętnym dodatkiem do naszej diety.

Krótki opis

Rabarbar (z łacińskiego Rheum L.), nazywany też rzewieniem pochodzi z rodziny rdestowatych. Przywędrował z Dalekiego Wschodu, gdzie Chińczycy już tysiące lat temu dokonali na kilku gatunkach tej rośliny szczegółowej analizy, wykrywając ogromną przydatność w leczeniu uporczywych chorób, szczególnie układu pokarmowego. Rzymianie przywieźli go z nad Wołgi, dając mu miano rabarbaru, jako rośliny z krainy barbarzyńców.

Surowcem leczniczym jest najczęściej korzeń rabarbaru głównie na uciążliwe zaparcia. W lecznictwie wykorzystuje się skuteczniejszy w terapii na zaparcia rabarbar lekarski Rheum officinale i dłoniasty Rheum palmatum. 

W kuchni i medycynie ludowej króluje rabarbar ogrodowy i kędzierzawy. Ich korzenie są karpami, natomiast lecznicze gatunki mają głównie kłącza o silnych właściwościach rozwalniających, przeciwbólowych i przeciwbakteryjnych. 

Bardzo ważne: Leki zawierające sproszkowany korzeń, podobnie jak leki z pozostałej części rośliny, nie mogą być dawkowane zbyt długo. Powinny być wsparte i podawane naprzemiennie z innymi lekami na podobne schorzenia. Długotrwałe stosowanie niesie ryzyko choroby nerek i zaburzeń w jelitach. Umiar! Podkreślam - umiar we wszystkim!

Co zawiera rabarbar?

Łodygi rabarbaru to bogactwo magnezu, potasu, wapnia, manganu, witamin z grupy B, witaminy C. Sto gram łodyg rabarbaru nie przekracza 15 kalorii. W składzie także kwas szczawiowy, saponiny, flawonoidy. Najwięcej szczawianów jest w liściach. W korzeniach rabarbaru, wykorzystywanego przez medycynę obecne są związki (antranoidy), dzięki którym likwiduje się zaparcia, leczy się wirusowe zapalenie wątroby typu B, wrzody i wiele uciążliwych odmian bólu. 

Jak jeść rabarbar?

WAŻNE: Nie jemy liści i łodyg słabo wybarwionych. Na surowo również nie zaleca się spożywania rabarbaru, gdyż jest bardzo kwaśny, z uwagi na zawartość dużej ilości kwasu szczawiowego (najwięcej jest go w liściach), który utrudnia przyswajanie wapnia. Kobiety w ciąży, matki karmiące, osoby chore na nerki, powinny unikać rabarbaru. Najkorzystniej jest spożywać głównie łodygi rabarbaru w postaci pieczonej i gotowanej. 

W terapii antyrakowej zaleca się piec rabarbar przez minimum dwadzieścia minut, kiedy to wyzwalają się związki polifenoli, zwalczające komórki nowotworowe a i smakowo rabarbar jest rewelacyjny. 

Umiar jest kluczem do wszystkiego a szczególnie w przypadku rabarbaru, który choć uzdrawiający, trzeba go jeść z przerwami a jeśli nam szkodzi, zdecydowanie go unikać.

Polecam przepis na pyszne ciasto z rabarbarem:

placek z rabarbarem i kruszonką

placek z rabarbarem i czekoladową pianką
ciasto szybkie z rabarbarem

.

Jak żyć zdrowiej?

Proste, zdrowe dania są najmniej ryzykowne i toksyczne. Dlatego:

• ograniczamy w diecie żywność przetworzoną
• nie używamy polepszaczy (przyprawy czyste, bez glutaminianu sodu, najlepiej świeże lub suszone zioła, ciasta kruche i biszkoptowe są świetne bez użycia proszku do pieczenia)
• częściej wybieramy ziarno a nie jego przemiał
• przygotowujemy samodzielnie desery i sałatki z owoców i warzyw
• ziemniaki krajowe w asyście świeżej ryby, jajka od kur z wolnej hodowli, mięso w umiarkowanych ilościach ze sprawdzonego źródła
• spożywamy płatki owsiane zwykłe, nie błyskawiczne (to samo tyczy się kasz i ryżu), które po obróbce, mają o połowę mniej wartości
• miód zamiast cukru, migdały zamiast alergizujących orzechów
• wybieramy masło roślinne z obecnością omega 3 bez konserwantów
• spożywamy częściej wszelkiego rodzaju kasze (jaglana, pęczak, tatarka) - tanie produkty i bardzo zdrowe
• siemię lniane zawsze pod ręką ( zmielone, dodajemy do sałatek, kefirów, jogurtów, twarożków) - bogactwo kwasów nienasyconych
• rezygnujemy ze smakowych jogurtów, kefirów i innych, gdyż więcej w nich sztucznych smaków, niż białka i cennych bakterii. Pyszne mleczne koktajle robimy sami, dodając do naturalnego jogurtu lub kefiru banany, jagody, truskawki, maliny
• fasola i cieciorka bogactwem wartościowego białka
• dla mięsożerców chude mięso drobiowe i ryby 
• dieta bogata w kiszonki doskonałe na wzmocnienie odporności
• unikamy smażenia w głębokim tłuszczu, bez panierek, które jak gąbka zasysają mnóstwo kalorii. (gotowanie produktów na parze lub zapiekanie w piekarniku jest wygodne i zdrowsze).
• pijemy dużo wody (często i w małych porcjach, dzięki temu ułatwimy organom sprawne odprowadzanie odpadów przemiany materii.
• kropimy potrawy chłodnymi olejami z pierwszego tłoczenia 
• wybieramy produkty, w tym owoce i warzywa z ekologicznych i krajowych gospodarstw - niskokaloryczna rzodkiewka, kalafior, jagody ...
• ograniczamy używki

Mak zdrowy i to jak...

imageworld.pl

Mak to jednoroczna roslina, rodząca niewielkie nasionka, które w makówkach, jak w grzechotkach, przy potrząsaniu dają miły dla ucha odgłos. Jej kwiaty urzekają delikatnością i płomienno-czerwonym ubarwieniem. Kwiaty maku występują także w kolorze szarym, niebieskim, białym, w odcieniach fioletu i różu. Mak występuje w Europie i Azji Mniejszej. Pochodzi z rodziny Papaveraceae. Od dawna ceniony jako wszechstronny lek na niepokój i bezsenność i przede wszystkim energetyczny składnik świątecznych potraw.

Co zawiera mak?

Makowiec łatwy przepis

Mak to  kopalnia witamin, minerałów, błonnika, białka, wartościowych tłuszczy nienasyconych NNKT (omega 6) i wielu innych bardzo cennych związków:

Minerały w 100 g

wapń Ca -       około 1400 mg !!!  

magnez Mg                350 mg  !!

żelazo Fe                      10 mg  !!!

potas K                        720 mg !!!

fosfor P                       880 mg

cynk Zn                           8 mg !!!

mangan Mn                    7 mg

!!! - oznaczyłam znaczne ilości

Witaminy

Witamina B1

Witamina B9 (kwas foliowy)

Witamina B6

Witamina E

Białko

około 20 g na 100 g suchego produktu

Błonnik   

około 20 g na 100 g suchego produktu

Kalorie

około 500 cal    

Niektóre źródła podają poniżej 500 kalorii inne powyżej - więc uśredniłam dane. Jakby nie było mak ma sporo kalorii, lecz nie są to puste kalorie. Obfitują w wiele cennych makro i mikroelementów, witamin, kwasów tłuszczowych, białka, fitosteroli i błonnika.
Dane na podstawie książki:  Zasady żywienia i dietetyki stosowanej Zofii Wieczorek - Chełmińskiej.

Właściwości lecznicze

dobroczynny wpływ na stan kości, stawów, produkcje czerwonych krwinek

poprawa wyglądu skóry, włosów i paznokci (mak ma dużo cynku)

prawidłowa praca serca i układu krwionośnego

działanie uspokajające układ nerwowy i lepsze funkcjonowanie mózgu 

obniżanie złego cholesterolu i ryzyka miażdżycy

właściwości przeciwrakowe (dzięki zawartości antyoksydantów)

reguluje pracę jelit, florę bakteryjną  i wydalanie

kwiaty maku w ziołolecznictwie wykorzystywane są do łagodzenia kaszlu i chrypki

przemysł farmaceutyczny wykorzystuje roślinę do produkcji lekarstw silnie uśmierzających ból, jak kodeina i morfina

Kasza pęczak na zdrowie

Wszyscy znamy wierszyk: Kipi kasza...
W małej zwrotce cała prawda a na poparcie podam kilka najważniejszych jej walorów.

Pęczak to jedna z najmniej przetworzonych kasz jęczmiennych. Uzyskuje się ją ze zdrowych ziaren jęczmienia a jak wiadomo pierwotne produkty z minimum obróbki przemysłowej, mają najwięcej wartości odżywczych.

Pęczak to bardzo dobre źródło witaminy E, zwanej witaminą serca, witaminy B9, zwanej folacyną (inaczej kwas foliowy - bez niego mózg i układ nerwowy nie działa prawidłowo, ważny w diecie przyszłych matek, których potomstwo rokować może bardzo dobrym rozwojem), witaminy B1 i B6 i niezwykle cennej witaminy PP (niacyna). Ta kasza to także wartościowe źródło pierwiastków: żelaza, potasu, magnezu, cynku i innych choć śladowych minerałów, to koniecznych do procesów fizjologicznych.


Pęczak w 100 suchych  gramach ma około 330 kalorii, około 8,5 gramów białka i sporo błonnika, bo prawie 6 gramów, około 2 gramów cennych kwasów tłuszczowych i 75 gramów węglowodanów.


Kasza pęczak poprawia pracę serca, przeciwdziała miażdżycy, reguluje cholesterol, reguluje ciśnienie krwi, działa krwiotwórczo, koi nerwy, działa antyrakowo, wzmacnia włosy, skórę i paznokcie, przyśpiesza leniwy metabolizm, przyśpiesza przemianę węglowodanów, oczyszcza organizm z odpadów przemiany materii, ułatwia regularne wypróżnianie, utrzymuje w bardzo dobrej kondycji przewód pokarmowy i organy trawienne (przełyk, żołądek, dwunastnica, jelita, trzustka, śledziona, pęcherz żółciowy) i bardzo ważne:  poprawia kondycję kości i stawów

Kasza pęczak ma wysokie walory smakowe. Trzeba ją tylko odpowiednio ugotować - rewelacyjna już z samymi warzywami w zupie (polecam przepis na prostą i pyszną zupkę z pęczakiem) a z niewielkim dodatkiem mięsa jest nie lada przysmakiem. Wypróbuj pyszną sałatkę z pęczakiem LINK